Chopin Project

Na płycie znalazł się wybór dzieł i gatunków kluczowych dla twórczości Chopina: mazurki, walce, preludia, nokturny i etiuda. Album zawiera transkrypcje na kwartet wiolonczelowy Chopinowskich utworów zamówione przez zespół u trojga kompozytorów: Sabiny Meck, Piotra Mossa i Leszka Kołodziejskiego.

Premiera albumu: polska: 17.11.2023; światowa: 5.01.2024

Wydawca: NFM, CD Accord

Wykonawcy: Polish Cello Quartet

Opis:

Oddajemy w Państwa ręce album z transkrypcjami utworów kompozytora bliskiego naszym sercom. Od zawsze chcieliśmy usłyszeć twórczość fortepianową Fryderyka Chopina w odsłonie wiolonczelowej, a inspiracją dla nas były opracowania Auguste’a Franchomme’a i nagrania kwartetu wokalnego Novi Singers. Nadzwyczajna śpiewność i emocjonalność, w naszym odczuciu, wyróżniają muzykę Chopina w sposób szczególny. Z uwagi na idiomatyczne podobieństwo wiolonczeli do głosu ludzkiego ośmieliliśmy się zrealizować ten projekt – jeden z najbardziej szalonych i oryginalnych w naszej karierze. Praca nad Chopinowskim repertuarem była dla nas wspaniałą artystyczną przygodą. Z radością dzielimy się z Państwem jej rezultatami.

Polish Cello Quartet, tekst zamieszczony w booklecie dołączonym do płyty

Płyta zespołu Polish Cello Quartet z utworami Chopina (…) przynosi transkrypcje na kwartet wiolonczelowy autorstwa Sabiny Meck, Piotra Mossa i Leszka Kołodziejskiego. Uwagę zwraca już sam nieczęsto spotykany skład wykonawczy: cztery wiolonczele. W kontekście życia i twórczości Fryderyka Chopina ta obsada ma pewien wyjątkowy walor, a dotyczy on specyfiki instrumentu. Otóż Chopin lubił wiolonczelę i chętnie tworzył muzykę na ten instrument. Co więcej, przyjaźnił się z wiolonczelistami. Jako młodzieniec bywał w Antoninie, w dworku myśliwskim księcia Antoniego Radziwiłła – mecenasa sztuki, polityka, wiolonczelisty i kompozytora. Chopin doceniał talent kompozytorski arystokraty, obaj razem muzykowali, a dla poszerzenia wspólnego repertuaru młody Fryderyk skomponował Poloneza C-dur na wiolonczelę i fortepian (później dopisał jeszcze do niego Introdukcję). Bliskim przyjacielem Chopina był znakomity francuski wiolonczelista Auguste Franchomme, również kompozytor i pedagog. Dokonał on transkrypcji wybranych utworów Chopina oraz z nim występował. To jemu polski kompozytor zadedykował ostatnie wielkie arcydzieło, jakim była Sonata g-moll op. 65 na fortepian i wiolonczelę. Tak więc to właśnie wiolonczelę uważać można – po fortepianie, a przed głosem ludzkim – za drugi istotny dla twórczości Chopina instrument. Pozwala to uznać wiolonczelowe opracowania jego dzieł za historycznie „uprzywilejowane”.

Artur Bielecki, fragment eseju zamieszczonego w booklecie dołączonym do płyty