Benjamin Britten – War Requiem 1962
Po cieszących się uznaniem nagraniach Grande Messe des Morts Berlioza i Eliasza Mendelssohna, Paul McCreesh ponownie zebrał masywne siły Gabrieli Consort & Players i Chóru Filharmonii Wrocławskiej, by nagrać jedno z arcydzieł – ikon repertuaru oratoryjnego dwudziestego wieku. Dzieło odzwierciedla żywione przez lata pacyfistyczne przekonania Brittena.
Benjamin Britten – War Requiem 1962
Po cieszących się uznaniem nagraniach Grande Messe des Morts Berlioza i Eliasza Mendelssohna, Paul McCreesh ponownie zebrał masywne siły Gabrieli Consort & Players i Chóru Filharmonii Wrocławskiej, by nagrać jedno z arcydzieł – ikon repertuaru oratoryjnego dwudziestego wieku. Dzieło odzwierciedla żywione przez lata pacyfistyczne przekonania Brittena.
Premiera albumu: 2013
Wydawca: Międzynarodowy Festiwal Wratislavia Cantans, Filharmonia Wrocławska, Winged Lion
Dyrygent: Paul McCreesh
Wykonawcy: Susan Gritton, John Mark Ainsley, Christopher Maltman, Gabrieli Consort & Players, Chór NFM, Gabrieli Young Singers, Carducci Quartet
W 1958 r. Britten został poproszony o skomponowanie olbrzymiego dzieła dla uczczenia konsekracji nowej katedry, którą miał zbudować Basil Spence w Coventry. Wyobraźnię kompozytora rozpalił uderzający kontrast między nowym budynkiem a sąsiadującymi z nim ruinami pierwotnej katedry, prawie całkowicie zniszczonej w czasie bombardowań w trakcie II Wojny Światowej. Owocem pracy Brittena było War Requiem, wykonane po raz pierwszy w nowej katedrze 30 maja 1962 r. Było ono nie tylko znaczącym przełomem stylistycznym w rozwoju kompozytorskim Brittena, ale również poważną – głęboko osobistą i jednocześnie otwarcie publiczną – deklaracją artystyczną zaangażowanego pacyfizmu, który kompozytor wyznawał od czasów młodości. Podczas niezwykłej, pełnej emocji premiery Requiem (jeden z solistów rozpłakał się) wydawało się, że dzieło to jest ostatnim słowem kompozytora na ten temat. Jednakże Britten powrócił do tego tematu w 1970 r. w telewizyjnej operze Owen Wingrave.
W latach 50. Britten pozostawał pod silnym wrażeniem antywojennej twórczości wspaniałego poety z czasów I wojny światowej, Wilfreda Owena, i umieścił jeden z jego wierszy w swoim Nokturnie. W Requiem łaciński tekst Missa pro defunctis jest przeplatany dziewięcioma wierszami Owena, stanowiącymi w głównej mierze gorzko-ironiczny komentarz do zwyczajnego tekstu liturgii requiem.
Mervyn Cooke, fragment eseju zamieszczonego w booklecie dołączonym do płyty
-
BBC Music Magazine Award 2014 – Choral Award
