Karol Szymanowski

Monograficzny album prezentujący twórczość Karola Szymanowskiego, zarejestrowany przez sopranistkę Iwonę Sobotkę, Chór NFM oraz NFM Filharmonię Wrocławską pod dyrekcją Giancarla Guerrero. Na płycie nagranej w Sali Głównej NFM znalazły się Uwertura koncertowa E-dur op. 12, Pieśni księżniczki z baśni op. 31 oraz III Symfonia „Pieśń o nocy” op. 27 Szymanowskiego.

Premiera płyty: 24.05.2024

Wydawca: Narodowe Forum Muzyki, CD Accord

Dyrygent: Giancarlo Guerrero

Wykonawcy: Iwona Sobotka – sopran, Chór NFM, NFM Filharmonia Wrocławska

Opis:

Debiut orkiestrowy, jeden z licznych cyklów pieśni, wreszcie krótkie, ale masywne dzieło wokalno-instrumentalne. Rozpiętość lat pomiędzy datami powstania: dwanaście. Znacznie większa – pomiędzy datami premier, w których miesza się historia duża i mała, w tym zwłaszcza pierwsza wojna światowa i obie rosyjskie rewolucje, a także seria osobistych doświadczeń i przewartościowań w świecie duchowym twórcy, a zarazem pechów i splotów okoliczności.

Co – poza osobą autora – łączy te dzieła? Na pozór niewiele, ale pewne wątki da się odnaleźć. Wśród nich i ten, że każde z naszej trójki jest w jakimś stopniu związane z konkretnym tekstem literackim. W „jakimś”, czyli za każdym razem odmiennym. Pieśni księżniczki z baśni to przypadek oczywisty: wiersze „umuzycznione”. III Symfonia, czyli Pieśń o nocy, ma jako kościec semantyczny tekst perskiego mistyka, ale jest dziełem przede wszystkim instrumentalnym i możliwym do wykonania bez głosów.

A Uwertura? Zgodnie z duchem – czy manierą – epoki pierwszą wersję dzieła poprzedzało poetyckie motto z poematu Witeź Włast Tadeusza Micińskiego (1873–1918), dobrego znajomego kompozytora, postaci kultowej, mówiąc dzisiejszym slangiem, ale także w dawniejszym, ściślejszym znaczeniu: swoistego „maga”, jednego z przywódców polskiej moderny początków XX wieku.

Rafał Augustyn, fragment eseju zamieszczonego w booklecie dołączonym do płyty